Prof.dr. Hans-Peter Brunner – La Rocca:

Telebegeleiding bij hartfalen wordt al meer dan tien jaar toegepast. De gedachte hierachter is dat patiënten met hartfalen door een betere kennis van de ziekte en het vroegtijdig herkennen van klachten het beter doen. Aan de ene kant verbetert begrip van de ziekte de compliantie. Aan de andere kant kan de behandeling worden aangepast, voordat het mis gaat, als de klachten erger worden. Hiervoor worden ook sensoren gebruikt om de patiënten beter te kunnen monitoren.

Er zijn verschillende systemen op de markt die allemaal net iets anders werken. Het is echter nog niet duidelijk welk systeem het beste werkt. Wij in Maastricht gebruiken hiervoor de hartfalen-coach, die de patiënten op maat monitort en informatie geeft. Dit wordt ondersteunt door Molly, een virtuele verpleegkundige. Daardoor is het gemakkelijker voor de patiënten om telebege¬lei-ding toe te passen. Gezien het feit dat patiënten met hartfalen gemiddeld 75 jaar oud zijn, helpt Molly om deze vorm van zorg toegankelijker te maken.

Een grote uitdaging voor de zorg van de toekomst is de toenemende vergrijzing. Hierdoor zullen veel meer mensen chronische ziekten zoals hartfalen krijgen. Tegelijk zullen er minder zorg¬ver-leners beschikbaar zijn en de kosten verder stijgen. Daarom zal de kwaliteit van de zorg omlaag gaan als wij de zorg niet anders inrichten. Een cruciale punt in deze is het gebruik maken van de meest gemotiveerde zorgverlener, de patiënt zelf!

Het zal natuurlijk niet mogelijk zijn om alle mensen tot arts op te leiden. Wij zijn daarom bezig om een virtuele arts te ontwikkelen, een robot dus, die direct aan de patiënten behandeladviezen geeft. Als de beslissingen niet te ingewikkeld zijn, gebeurt dit zonder betrokkenheid van zorg¬ver-leners. De echte zorgverleners krijgen daardoor de ruimte om naar de echt complexe problemen te kijken. De zorg kan op deze wijze kwalitatief goed en betaalbaar blijven.